Uniwersytet Dzieci to fantastyczny projekt przybliżający dzieciom w wieku 6-14 lat fascynujący świat nauki. Zajęcia odbywają się w soboty w salach partnerskich uczelni wyższych. Prowadzą je wykładowcy akademiccy (ok. 500 naukowców) oraz specjaliści z danej dziedziny. Uniwersytet pomaga dzieciom odkrywać własne pasje i zainteresowania pokazując im bogactwo świata nauki poprzez doświadczenia i zabawę.

Mieliśmy przyjemność przeprowadzić dla Uniwersytetu Dzieci zajęcia z Design Thinking. Było to dla nas fascynujące przeżycie i chcemy podzielić się naszymi doświadczeniami z pracy z kilkunastoma grupami dzieci w wieku 10-11 lat.

Podejmując się tego zadania stanęliśmy przed nie lada wyzwaniem:

Jak w ciekawy i atrakcyjny dla dzieci sposób przekazać istotę Design Thinking w 60 minut?

Zaczęliśmy od listy priorytetów:

– Chcemy przybliżyć dzieciom koncepcję empatii w projektowaniu
– Chcemy zaangażować dzieci w pracę zespołową i prototypowanie
– Chcemy zapewnić im świetną zabawę

Na tej podstawie przygotowaliśmy scenariusz, którego przebieg prezentujemy poniżej.

Pierwszym krokiem była rozmowa o empatii w projektowaniu. Poprosiliśmy dzieci, aby na zajęcia przyniosły z domu przedmioty zaprojektowane z myślą o konkretnym użytkowniku: niemowlę, osoba starsza, sportowiec etc.

Dzieci wykazały się doskonałym zrozumieniem tematu. Bez problemu odgadywały zamysł stojący za taką czy inną cechą produktu. Opisywały sytuacje z własnego otoczenia. Po takiej rozgrzewce zadaliśmy pytanie za 100 punktów:

Czym jest empatia? Czy spotkaliście się z takim pojęciem?

Na sali zwykle jedna lub dwie osoby potrafiły odpowiedzieć. Aby przybliżyć ten enigmatyczny termin stosowaliśmy następujący eksperyment myślowy: Wyobraź sobie, że budzisz się jako Twoja babcia. Zastanów się ile masz siły? Jak wysoko możesz podnieść nogę? W jakim jesteś humorze? Jak dobrze słyszysz? O czym myślisz?

Taka umiejętność wejścia w czyjąś skórę i współodczuwania to właśnie empatia. Po przybliżeniu pojęcia empatii przechodzimy do głównej atrakcji, czyli warsztatów projektowania metodą Design Thinking.

Wcześniej przygotowaliśmy karty postaci, które liczyliśmy, że zdobędą serca uczestników.

Karta zawierała nazwę, rysunek i opis bohatera. Przykładowa postać: Yeti
– Ma duże palce
– Jest na bakier z technologią
– Żyje w głuszy bez dostępu do prądu
– …

Kiedy rozdawaliśmy karty Yeti, Gandalf czy R2D2 na sali panowało pełne napięcie. Po losowaniu czas na pierwsze zadanie: Na bazie karty i własnej wyobraźni stwórzcie listę rzeczy, które bohater może lubić bądź nie lubić.

To proste ćwiczenie zachęcało dzieci do wejścia w skórę użytkownika i spojrzenia na świat jego oczyma. Następnie zespoły dowiadywały się jaki przedmiot mają zaprojektować dla swojego bohatera. Dla Yeti-ego był to telefon, dla Gandalfa – biurko, etc. Podkreśliliśmy, że najważniejsze, aby telefon podobał się Yetiemu.

Jakie są jego specyficzne potrzeby? Z czym może mieć problem? (np. brak prądu, duże palce).

Po krótkim objaśnieniu przekazaliśmy dzieciom materiały do prototypowania, puściliśmy muzykę i obserwowaliśmy jak młodzi projektanci rzucają się w wir pracy.

Podchodziliśmy do każdej grupy, pytaliśmy o pomysły i przypominaliśmy o kierowaniu się empatią. Zadawaliśmy pytania typu:

Jak Yeti będzie korzystał z waszego telefonu skoro nie zna się na nowych technologiach?

Byliśmy zaskoczeni jak sprawnie dzieci podzieliły się rolami i jak szybko pojawiały się pomysły i rozwiązania. Poniżej kilka rewolucyjnych pomysłów:

Na koniec projektanci prezentowali swoje prototypy przed resztą grupy. W pierwszej kolejności opowiadali o swoim bohaterze, a następnie jak ich projekt odpowiada na jego potrzeby.

Mamy nadzieję, że udało nam się zaszczepić myśl przewodnią:

Aby stworzyć dobry projekt musimy dobrze zrozumieć tego, dla kogo projektujemy.

Prowadzący:

Łukasz Liebersbach Linkedin.com/in/lukaszliebersbach

Piotr Stocki Linkedin.com/in/piotr-stocki